وال پست

وال پست

وال پست (Wall post) در ساخت‌وساز به عضو قائم فلزی یا چوبی گفته می‌شود که داخل یا روی سازه‌ی دیوار نصب می‌شود و نقش باربر یا نگهدارنده و تکیه‌گاه صفحات پوششی (مثل گچ‌برگ/پانل‌های خشک)، عایق و تجهیزات تأسیساتی را دارد. در متن‌های فنی چند کاربرد و نوع رایج دارد؛ توضیح کوتاه و ساده با جزئیات فنی زیر:

1. تعریف کلی

• وال پست = عضو قائم (vertical member) که معمولاً در قاب دیوارهای سبک (partition walls یا load‑bearing/light‑gauge steel frames) قرار می‌گیرد. معمولاً از پروفیل فولادی فرم سرد (cold‑formed steel) مثل C‑stud یا از پروفیل‌های آلومینیومی یا چوب ساخته می‌شود.

2. انواع متداول و نام‌ها

• C‑stud (استاد C شکل): متداول‌ترین نوع در دیوارهای سبک؛ بال و فلنج مشخص دارد و جهت نصب پانل‌ها استفاده می‌شود.
• U‑track (ترک یا ریل U شکل): در پایین و بالای وال‌پست قرار می‌گیرد و نقش راهنمای نصب و تکیه‌گاه را دارد.
• Z‑purlin / Hat / Channel: در برخی طراحی‌ها برای مقاومت بیشتر یا عبور تاسیسات استفاده می‌شوند.
• Timber stud: وال‌پست چوبی در دیوارهای چوبی یا قدیمی.
• Steel loadbearing stud: وال‌پست فولادی با ضخامت و شکل تقویت‌شده که بارهای سازه‌ای (مثلاً در دیوارهای باربر یا اتصالات طبقه) را تحمل می‌کند.

3. مواد و مقاطع

• فولاد فرم سرد: جنس رایج است، معمولاً ورق نازک 0.6–2.0 mm از فولاد گالوانیزه (مانند S250GD / S350GD در استانداردهای ورق).
• فولاد ساختاری: برای وال‌پست باربر از فولاد با ضخیم‌تر و گریدهای ساختاری استفاده می‌شود.
• آلومینیوم یا چوب: در نماها یا دیوارهای مخصوص (مثلاً نمای خشک یا دیوارهای داخلی با نیاز به وزن کمتر).

4. عملکردها و کاربردها

• نگهداری پوشش دیواری: گچ‌برگ (gypsum board)، پانل‌های کامپوزیت، صفحات فیبر و غیره.
• تحمل بارهای قائم و جانبی: در دیوارهای باربر وال‌پست‌ها به‌عنوان اعضای اصلی باربر عمل می‌کنند.
• محل قرارگیری عایق و تاسیسات: فضای بین وال‌پست‌ها برای عایق صوت/حرارت و عبور لوله و کابل.
• اتصال به کف/سقف: وال‌پست‌ها معمولاً به ریلی (U‑track) در بالا و پایین پیچ یا پرچ می‌شوند.

5. مشخصه‌های فنی مهم

• ابعاد (مثلاً C‑stud 75×50×0.9 mm): ارتفاع کلی بال، عمق فلنج، ضخامت ورق.
• فاصله نصب (centres): معمولاً 300، 400 یا 600 mm برای دیوارهای داخلی؛ برای دیوارهای باربر ممکن است کمتر یا بیشتر بر اساس طراحی.
• مقاومت خمشی و ناپایداری: مقاطع باز © مستعد کمانش موضعی یا پیچش‑خمشی‌اند — ضخامت، لبه پیوسته (lip) و قیدها روی پایداری موثرند.
• پوشش: گالوانیزه گرم یا پیش‌گالوانیزه برای مقاومت در برابر خوردگی.
• آتش‌سوزی و صوت: وال‌پست به همراه نوع و ضخامت پوشش دیوار و عایق تعیین‌کننده درجه‌ی مقاومت در برابر آتش و عملکرد صوتی است.

6. اتصالات و نصب

• نصب در ریلی U‑track: وال‌پست‌ها داخل ترک بالا و پایین قرار می‌گیرند و با پیچ‌های مخصوص به ترک و سپس به کف/سقف متصل می‌شوند.
• پیچ‌کاری گچ‌برگ: پانل‌ها به وال‌پست پیچ می‌شوند؛ نوع پیچ و فاصله آن براساس استاندارد و ضخامت پانل انتخاب می‌شود.
• تقویت‌ها: برای بازشوها یا محل‌های که بار متمرکز داریم از وال‌پست سنگین‌تر، نبشی تقویتی یا جانمایی اضافی استفاده می‌شود.

7. مثال عددی سریع

• یک وال‌پست C‑stud 75×50×0.9 (ارتفاع 75 mm، فلنج 50 mm، ضخامت ورق 0.9 mm) در دیوار جداکننده داخلی معمولی با پیچ‌گذاری هر 600 mm و فواصل 600 mm بین وال‌پست‌ها برای بارهای غیرساختاری مناسب است. برای دیوارهای باربر یا با دهانه بلند، از وال‌پست‎های 100 mm یا 150 mm با ضخامت بالاتر استفاده می‌شود.

8. استانداردها مرجع

• EN 14195 (در زمینه پروفیل‌های فولادی فرم سرد برای ساختمان)، EN 10346 (ورق گالوانیزه)، AISI/ASTM (در حوزه امریکایی)، و استانداردهای ملی مانند ISIRI برای مشخصات محلی.

نتیجه‌گیری کوتاه

وال‌پست عضو قائم دیواری است که ساختار و تکیه‌گاه پانل‌ها و عایق‌ها را تأمین می‌کند؛ در دیوارهای سبک خشک از پروفیل‌های فولادی فرم سرد مثل C‑stud استفاده می‌شود و انتخاب اندازه/ضخامت وابسته به کاربری (غیر باربر یا باربر)، ارتفاع دیوار و نیازهای آکوستیک/آتش است.